De winter is onderweg, ik zie net dat ik niks over vorige winter heb geschreven. Nou ja, eigenlijk heb ik heel veel over vorige winter in Oostenrijk geschreven, maar niet hier.
De winter was lang en machtig mooi. Voor sommige mensen (Nolan, Frank) niet lang genoeg. Daarom reden we eind april naar Dachstein om ook echt tot het laatste moment te kunnen skiën. Voor andere mensen (Daan, ikzelf) duurde het te lang. We konden niet wachten om weer gras te zien (of in geval van Daan: in gebruik te nemen).
Gelukkig was het gras binnen twee weken groen en kon er weer voetbal gespeeld worden. Daarmee begon ook weer het klimmen en het bergwandelen.
Maar goed, onze eerste hele winter in Oostenrijk. De jongens beide bij de plaatselijke skiclub. Daan heeft een aantal wedstrijden geskied en zowel de jongens als ikzelf deden mee aan de lokale kampioenschap. Daan en Nolan skiede een top 3 tijd. Ikzelf werd laatste. Maar ook met deze laatste plaats verdiende ik een spritzer, dus eind goed al goed.
Het was een mooi seizoen en we kijken alweer uit naar komende winter. Nolan bleek een goede skiër te zijn, dus die sluit dit jaar aan bij het raceteam. Al moet hij dan wel meer op de piste skiën (en dus niet continue de naast). Dit zal nog wel even een uitdaging worden.
Daan moet deze winter een keuze maken voor vervolg onderwijs, want dit is alweer zijn laatste jaar op de basisschool. Ook heel spannend, want we hebben eigenlijk geen idee. Dus dat wordt veel scholen bezoeken.
Ons bezoek aan Nederland was kort maar krachtig. We missen niet zoveel en wat we missen (eigenlijk voornamelijk mensen) hadden we in 10 dagen afgevinkt. Daarna zaten we weer in de auto op weg naar ‘huis’. Want dit voelt wel echt als ons thuis. Na een jaar.
by 