Bij ons thuis is het ‘one down’ wat betreft Sinterklaasfeest. De grote draak was er van de ene op de andere dag uit. De oude man bestaat helemaal niet. Heeft misschien ooit wel bestaan, maar is al eeuwen dood.
Wist ik wel, dacht ik wel, maar de cadeautjes waren toch ook wel fijn.
Uiteraard hebben we de jongste aan een soort kruisverhoor onderworpen om te controleren of zijn geloof nog oprecht is, maar dat leek het inderdaad te zijn. Dus dat wordt shoppen voor één goedgelovig kind. De oudste bracht in dat we voor hem ook iets moesten kopen om zijn broertje niet aan het twijfelen te maken. Dus vooruit, de oudste krijgt ook wat. Maar dan vooral nuttige wintersport schoencadeaus. En geen lang-leve-de-lol cadeaus.
Sinterklaas zal zijn weg dit jaar wel vinden naar Oostenrijk. Hij komt ’s nachts als wij slapen en hem dus niet zien. En wie hij dit jaar meeneemt? Volgens mijn zoon zwarte Piet. En ik vind het prima. Want hier in Oostenrijk mag dat gewoon. Het is hier namelijk een kinderfeest. Fijn, als het leven zo eenvoudig is.
by 