Ik heb lang getwijfeld of ik dit wel wilde delen. Het is nogal persoonlijk. Maar het speelt, en ik ben niet goed in dingen niet vertellen. Ik heb de afgelopen jaren heel vaak gedacht: woonde ik maar daar. En daar vertegenwoordigde tal van locaties: Amstelveen, Utrecht, Amsterdam, of (heel vaak) Oostenrijk. Overal zag ik dingen die ik miste in mijn eigen woonplaats. De gezellige stad, leuke koffietentjes, winkeltjes, festivals, mooie bossen, vrienden en familie. Ik vond het dan ook een prima idee om ons huidige huis te verkopen. Het huis waar we nu vier jaar wonen en wat helemaal af is. De makelaar kwam, ging akkoord met onze vraagprijs en stuurde een fotograaf.
En toen lag ik wakker. Ik zag alles waar ik zo van hield aan dit huis en deze plek. De vrienden van mijn grote liefde zijn dichtbij, die vrienden van mijn jongens, de fantastische school met de liefste leraren (waar mijn kinderen elke ochtend met zoveel plezier naartoe gaan) is op loopafstand, de voetbalclub waar zowel mijn zoon als mijn grote liefde regelmatig te vinden zijn, de opa en oma van mijn kinderen wonen zó dichtbij dat ze er zelf heen fietsen wanneer ze maar willen. We hebben een ontzettend lieve oppas voor onze kinderen zodat we samen uit kunnen. Het huis is helemaal naar onze zin. De tuin wordt elk jaar mooier. Kortom ik had heimwee nog voordat we waren vertrokken.
Schoorvoetend belde ik de makelaar. Ik wil niet meer verkopen.. Hij was niet geamuseerd… de vraagprijs kon best omhoog, zei hij. Wij willen we dan met dit huis doen als we emigreren? Verhuren zou niet goed zijn voor de waarde van ons huis. Huurders maken er sowieso een zooitje van. En leeg laten staan zou helemaal zonde zijn van het geld. Ik zei dat ik erover na zou denken, maar wist dat ik niet van gedachte zou veranderen. Dit huis blijft van ons. Ook als we emigreren.
En nu (en dit is het gedeelte wat ik nogal privé vind) staat ons huis op Airbnb. Verhuur is niet echt ons ding, nee. Maar tijdelijke verhuur willen we wel proberen. Dat ik dan de host ben (komt die Hotelschool spontaan weer van pas). En dat we zelf ook nog gebruik kunnen maken van dit (FIJNE!) huis als we hier op vakantie komen. Maar goed, ik voel me toch een beetje bloot zo. Met mijn huis in ingerichte status op Airbnb. Het is nogal persoonlijk wat je laat zien (in tegenstelling tot de verkoop foto’s bij Funda). Maar zo gaan we het dus doen. Oktober wordt de testfase. We hebben dan een huis tot ons beschikking waar we zelf kunnen verblijven zodat we ons eigen huis onder kunnen verhuren.
Mocht je toevallig iemand weten die op zoek is naar een mooi volledig kindvriendelijk ingericht huis. Denk dan even aan ons!
Super spannend… dat emigreren…
by 
Pingback: Emigreren, twee weken na het plan