De winter is onderweg, ik zie net dat ik niks over vorige winter heb geschreven. Nou ja, eigenlijk heb ik heel veel over vorige winter in Oostenrijk geschreven, maar niet hier.
by 
De winter in Oostenrijk
by Author: Maaike
by Sinterklaas en zijn…
Bij ons thuis is het ‘one down’ wat betreft Sinterklaasfeest. De grote draak was er van de ene op de andere dag uit. De oude man bestaat helemaal niet. Heeft misschien ooit wel bestaan, maar is al eeuwen dood.
Wist ik wel, dacht ik wel, maar de cadeautjes waren toch ook wel fijn. Continue reading
by Zin en onzin van de action cam / GoPro
Ik beschouw mijzelf als minimalist. Dat is handig, want we wonen tegenwoordig in een klein huis. En het is economisch ook heel verantwoord want ik koop daardoor veel minder onzinnige dingen (zo kocht ik in mijn pre-minimalistische tijd bijna dagelijks spullen waarvan het merendeel totaal nutteloos en overbodig). Daarbij ben ik ook best groen. Ik probeer geen spullen te kopen die gemaakt zijn door kinderhanden of slaven.
So far, so good. Totdat ik vorige winter besloot dat ik een action cam wilde hebben. Waarom? Omdat ik mijn zoon elke dag beter zag skiën en ik koude handen kreeg van het filmpjes maken met mijn telefoon (nee, dat lukt niet met je handschoenen aan). Maar een action cam is niet bepaald een minimalistisch keuze. Tenzij….
by Twee dagen
Twee dagen.
Twee dagen had de makelaar nodig om ons huis te verkopen. Op woensdag beleefden wij een avond vol poetsen en opruimen. Op donderdag waren we zo vroeg mogelijk met kinderen de deur uit. We blijven buitenshuis, gingen uit eten, en gingen pas rond bedtijd naar huis. De volgende dag meteen na het ontbijt de stofzuiger erdoor en weer weg. Op vrijdag om 17.00 uur was ons huis verkocht. Al het poetsen was niet voor niks. Dat scheelt dan weer… Continue reading
by Wat gaat het opeens snel
Wat plotseling
‘Wat gaat het plotseling snel!’. ‘Zo, dat zag je ook niet aankomen hé?’ ‘Jeetje, je laat er geen gras over groeien’.
Zomaar een paar opmerkingen die ik kreeg over onze emigratieplannen.
Lezers van deze blog dachten dat de plannen misschien van de baan waren, dat we even rust namen van onze plannen of dat we andere prioriteiten hadden gevonden.
Een kleine uitleg is misschien op z’n plaats. Want er is zeker een pauze geweest in het dromen, plannen en realiseren. Bewust heb ik op deze pauze knop gedrukt. Na het schrijven van mijn laatste post in oktober is er veel gebeurd. En het meeste had helaas niets met onze plannen te maken. Continue reading
by We hebben een huis in Oostenrijk!
Twee weken, gingen we op wintersport.
Beetje skiën, eten, drinken, genieten en natuurlijk een beetje oriënteren. Althans, dat was het plan. Wat er gebeurde was een ware rollercoaster aan activiteiten en emoties. We vonden een huis, een school en alles op een perfecte locatie. Het huis kwam beschikbaar per 1 april en een snelle beslissing was geboden. Er waren kapers op de kust, goede gesprekken en kinderen die hun kamer al hadden uitgezocht. Er waren momenten van vreugde, wijn, schnaps en slapeloze nachten. En uiteindelijk werd er een contract getekend.
Na twee weken kwamen we terug met een huis in Oostenrijk. En een verhuisdatum. We zouden nu echt gaan emigreren naar Oostenrijk…
We waren toe aan vakantie.
Continue reading
by Emigreren naar Oostenrijk…. en de taal
Tot nu toe gingen mijn blogs over ons emigratieproces voornamelijk over dat we daadwerkelijk gaan en wat we met ons huis hier gaan doen.
Twee belangrijke dingen, maar het dekt de lading zeker niet. Een ander belangrijk aspect (en punt van zorg) is de taal. Want emigreren naar Oostenrijk betekent Oostenrijks spreken, luisteren, lezen en schrijven. Voor onszelf maar ook voor de kinderen. Nu lees ik regelmatig de Oostenrijkse krant. Zo hoop ik de taal op te pikken en ben ik gelijk op de hoogte van de ontwikkelingen daar. Ik lees soms Oostenrijkse culinaire magazines en zo nu en dan een Duits boek. Maar helaas blijkt mijn spreekvaardigheid keer op keer tekort te schieten. Dus ik heb ook een cursus Duits voor gevorderden (een cursus Pongauer Oostenrijks bestaat helaas niet) bij de NTI besteld. Vol goede moed. Volgens de omschrijving in de cursus leer ik in acht maanden tijd Duits te spreken op een manier waarvan niemand me onderscheid van een echt Duitser. Klinkt goed toch? Continue reading
by Woning verhuren via airbnb
We gaan onze woning verhuren via airbnb! Trouwe lezers wisten het al 😉 Onze woning staat online en er zijn zelfs al twee boekingen (Yay!). Alles valt zoals gebruikelijk onder de meeste sublieme omstandigheden samen: vriend is jarig, dorp viert paardenmarkt, wij zitten zonder huis. Continue reading
by Emigreren, twee weken na het plan
Be afraid not to try. Één van de vele quotes die prijkt op mijn Pinterest profiel. Een quote die perfect onderstreept wat mijn gevoel ten opzichte van ongeveer alles is geweest. Afraid not to try, YEP that’s me. En ook nu. Soms vind ik ons plan om te emigreren zo spannend, zo onwerkelijk en misschien zelfs eng. Maar het niet doen, dat is wat me pas echt angstig maakt. Continue reading
by Emigreren, en dan? Wat te doen met ons huis
Ik heb lang getwijfeld of ik dit wel wilde delen. Het is nogal persoonlijk. Maar het speelt, en ik ben niet goed in dingen niet vertellen. Ik heb de afgelopen jaren heel vaak gedacht: woonde ik maar daar. En daar vertegenwoordigde tal van locaties: Amstelveen, Utrecht, Amsterdam, of (heel vaak) Oostenrijk. Overal zag ik dingen die ik miste in mijn eigen woonplaats. De gezellige stad, leuke koffietentjes, winkeltjes, festivals, mooie bossen, vrienden en familie. Ik vond het dan ook een prima idee om ons huidige huis te verkopen. Het huis waar we nu vier jaar wonen en wat helemaal af is. De makelaar kwam, ging akkoord met onze vraagprijs en stuurde een fotograaf.
En toen lag ik wakker. Ik zag alles waar ik zo van hield aan dit huis en deze plek. De vrienden van mijn grote liefde zijn dichtbij, die vrienden van mijn jongens, de fantastische school met de liefste leraren (waar mijn kinderen elke ochtend met zoveel plezier naartoe gaan) is op loopafstand, de voetbalclub waar zowel mijn zoon als mijn grote liefde regelmatig te vinden zijn, de opa en oma van mijn kinderen wonen zó dichtbij dat ze er zelf heen fietsen wanneer ze maar willen. We hebben een ontzettend lieve oppas voor onze kinderen zodat we samen uit kunnen. Het huis is helemaal naar onze zin. De tuin wordt elk jaar mooier. Kortom ik had heimwee nog voordat we waren vertrokken. Continue reading
by