In mijn vorige artikel (A journey of a thousand miles begins with a single step) deelde ik onze uitgesproken persoonlijke wens om te emigreren naar Oostenrijk. Een avontuur, nog niet eens een plan, wat op dat moment nog weinig vorm had. Nu, een kleine vijf dagen later, begint het langzaam vorm te krijgen.
De afgelopen dagen hebben mijn grote liefde en ik gescheiden van elkaar doorgebracht. Noodgedwongen… Ik was met onze oudste zoon mee op schoolkamp. Mijn vriend bleef thuis met onze jongste zoon. De dagen voor wat ik noemde ‘de scheiding’ (ik heb nu eenmaal een groot gevoel voor drama) hebben we veel gesproken over ons plan. En tijdens ‘de scheiding’ hebben we helemaal geen contact gehad. Zo konden we allebei onze eigen gedachten volledig hun gang laten gaan. En dat was lekker. Zeker weten dat ik wil emigreren naar Oostenrijk, ook zonder de invloed van elkaar, dat was belangrijk voor mij. Maar we willen het nog steeds. Dus nu is, wat wij noemen, ‘De tweede Fase’ aangebroken. Vanaf nu gaan we plannen. Drie avonden in de week maken we vrij voor wat wij hebben omgedoopt tot ‘het Masterplan’. Het plan is nog lang niet omlijnd, het heeft zelfs nog extreem weinig vorm. Op dit moment is ‘het plan’ qua vorm nog een soort van Barbapapa. Maar door erover te praten zal het vorm krijgen. Het voelt in ieder geval nog steeds als een avontuur. Een goed avontuur, en dat met mijn gevoel voor drama… Dat moet wel een goed teken zijn…
by 
Wat een spannend avontuur!! Wij denken er ook wel eens aan, maar willen/durven die stap (nog) niet te zetten. We zullen jullie plannen volgen, succes!!